υποφρυγιστί

Α

επίρρ. κατά τον υποφρύγιο τρόπο («ἡ ὑποφρυγιστὶ ἁρμονία ἐνθουσιαστικὴ καὶ βακχική, σεμνὸν ἔχει τὸ ἦθος», Αριστοτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑποφρύγιος + επιρρμ. κατάλ. -ιστί (πρβλ. ἑλλην-ιστί)].